Hoogseizoen!

Vanaf een overvol en warm eilandje weer eens een bericht!

Vanaf het begin van juli is het hoogseizoen weer eens begonnen, en hier betekent een hoogseizoen heel veel drukte en chaos! Op het moment werken wij ons hier een slag in de rondte: door stakingen van de luchtverkeersleiding worden vluchten vervroegd, en zitten wij al voordat het haantje gekraaid heeft op de bus om mensen op te halen van de hotels voor hun vluchten. Om vervolgens dus mensen te verwelkomen die door het erg vroege vertrek vanuit Nederland nog net hun ogen open kunnen houden, en chagrijnig de luchthaven uit komen sjokken. Hier vinden ze een flinke chaos, want alle vluchten van die dag komen vlak voordat de stakingen in gaan aan, waardoor de capaciteit van de luchthaven flink op de proef wordt gesteld.
Zodra ze naar buiten lopen staat daar een heel leger voor ze klaar, waar ze maar net de juiste persoon uit moeten zien te vinden, die ze vervolgens nog eens erg moeilijk vragen gaat stellen: "Waar gaat u verblijven en hoe is uw naam?"

Je hoort het al: het is hier op het moment een beetje chaotisch! Dan komt er nog een bovenop dat mijn drukste hotel het nodig vond om van de duurste en grootste kamers die ze hebben, er twee keer zoveel te verkopen als dat ze echt hebben, waardoor ik (met flink slaap tekort) de volgende ochtend in het hotel aankom, en daar een woedende menigte (inclusief de daarbij door mij ingebeelde brandende fakkels en hooivorken) tegenkom. Op zo'n moment komt het er op neer om alle ervaring die ik heb opgebouwd in te zetten:
-vriendelijk zijn tegen gasten die vriendelijk zijn
-rustig zijn tegen gasten die rustig zijn
-schreeuwen tegen gasten die schreeuwen
-bot zijn tegen gasten die bot zijn

(vooral die laatste twee zijn, hoe gek het ook klinkt, erg succesvol. Gasten komen naar me terug om te zeggen dat ze erg tevreden zijn over, en bewondering hebben voor de manier waarop ik met de situatie omgegaan ben. Soms vraag ik mezelf af waar ik het geduld voor die gasten vandaan haal, maar dan weet ik het weer. Ik laat mezelf graag geloven dat het iets is wat ik altijd dicht bij me draag, in mijn portemonnee: de "goed humeur kaart", met op de achterkant de toevoeging "en ongelooflijk geduld!". Met nog steeds dank aan Pien en Edith voor deze kaart denk ik dat het beter is als ik deze kaart voorlopig nog in mijn bezit hou!

Gelukkig is er ook nog af en toe tijd voor leuke dingen. Tijd moet je immers maken, niet hebben. Zo maken wij tijd door hier slaap voor op te geven, en ons toch even over te geven aan een flinke borrel en dan maar een nachtje door te trekken. Want na 14 uur werk op een dag moet je ook nog aan het sociale leven denken! Dit wel met het gevolg dat nu bijna alle reisleiding op het eiland ziek is en flink loopt te hoesten. Wij hebben het de Latijnse benaming "Kos-Tyfus" gegeven.
Toch ziet iedereen het als de enige manier om niet knettergek te worden, dus gezondheid heeft momenteel een iets lagere prioriteit. Dat komt in het naseizoen wel weer! Gelukkig ben ik vanzelf een beetje aan het opknappen, dus ik hoop toch snel weer gezond te zijn!!

Gelukkig lijkt de chaos wel weer af te nemen, en krijgt iedereen weer een beetje greep op de zaak: de stakingen lijken minder te worden, de overboekingen houden langzaam op, en dus ook de erg vroege of erg late vluchten worden minder, en ook de late uren in de hotels. Binnenkort toch weer even kijken of er zelfs al kans is om het normale leventje dus weer op te pakken: na het werk nog even sporten, gezellig ergens eten, en misschien nog een drankje, en dan op m'n vrije dag in plaats van alleen slapen op het strand, ook weer eens een duikje te nemen.

Jullie horen het wel weer!

Ernst-Jan