Einde seizoen

Na twee en een halve maand is het geloof ik wel weer eens tijd dat ik jullie op de hoogte breng van de gang van zaken op het eilandje Kos. Als ik zo even terug kijk op het afgelopen half jaar... dit is de derde blog... Ben hier niet zo aan het schrijven geweest! Jullie moeten het maar positief bekijken: des te meer verhalen er nog in mijn hoofd zitten die jullie nog niet gehoord hebben! Ik zal jullie in Nederland dus wel weer de oren van de kop lullen!

Het is nu nog drie weekjes voordat ik weer thuis kom, voor zij die het nog niet doorgekregen hebben: 17 oktober land ik in Rotterdam.
Nu is dus ook de tijd het weer iets rustiger aan te gaan doen en eens terug te kijken op het afgelopen seizoen. Ik moet dit keer toch wel zeggen dat ik echt aan vakantie toe ben, ik heb hier een half jaar erg hard gewerkt, het heel druk gehad, en dingen meegemaakt die ik liever niet zou meemaken. Hard gewerkt met stakingen op de luchthaven, overboekingen in de hotels, luchthaventransfers midden in de nacht, of 's ochtendsvroeg voordat de vogeltjes zingen.
En ook flink wat uren met gasten in het ziekenhuis doorgebracht: een plek waar je hier niet graag terecht wil komen! Soms om een gebroken arm, maar ook voor een gast die met een psychose achter tralies in het ziekenhuis ligt en toezicht nodig heeft, of voor de ouders waarvan ze de vier jarige dochter proberen te redden nadat ze in het zwembad verdronken is. En als je dan eindelijk in het "rustige" naseizoen toch weer naar het ziekenhuis mag omdat er een vrouw 3 maanden te vroeg aan het bevallen is, het kindje uiteindelijk zonder couveuse (hebben ze hier niet) toch stabiel is, de nieuwe ouders gefeliciteerd te hebben, toch weer gebeld wordt dat het kindje het niet gehaald heeft, breekt het je even op. Na zo'n moment denk je toch heel graag 3 weken vooruit en zie je jezelf al helemaal in dat vliegtuig terug naar huis zitten.

Aan de andere kant: ook nog 3 weekjes geniet van de prachtige omgeving hier. Als ik met m'n scootertje door de stad rij, en dan de mooie bergen er om heen zie liggen, weet ik altijd weer waarom ik dit werk doe. Gelukkig liggen m'n gasten niet alleen maar in het ziekenhuis, zijn ze ook enthousiast over wat ik ze vertel, over de dingen die ze gedaan hebben hier op het eiland, en zijn ze blij met de hulp die we ze daarbij bieden. En ook is het nog even genieten van het heerlijke weer hier (waar langzaam aan de mindere daagjes ook bij komen, maar in vergelijking met jullie mag ik geloof ik niet klagen...), en de mogelijkheid om als er tijd is lekker naar het strand te gaan. Ook 's avonds nog lekker even naar een barretje toe, om vervolgens weer met wat slaaptekort aan het werk te gaan. Ik kijk weer terug op een mooi seizoen waar ik weer heel leuke mensen heb leren kennen, veel geleerd heb en een hoop lol heb gehad.

Op naar een korte vakantie in Nederland, waar ik in korte tijd weer veel mensen wil zien. In een korte tijd, want 29 oktober staat het vliegtuig weer voor me klaar, en vlieg ik door naar Gambia, waar ik deze winter een Solo-bestemming zal draaien. Solo, dus geen directe collega's, en alle verantwoordelijkheid voor de bestemming bij mij, een flinke uitdaging dus, waar ik heel veel zin in heb!

Ik zie jullie snel weer!
Ernst-Jan