Inkijk in een andere cultuur

Vanuit een erg druk Egypte wordt het tijd voor weer een nieuw bericht, want er gebeurt hier veel!

Ondertussen zijn bij de andere reisorganisaties de winterteams weer compleet. Hier en daar moet ik nog even kennis maken, maar vind het nu al weer gezellig. Het lijkt hier toch dat de winterteams gezelligere mensen met zich meebrengt dan de zomerteams. Maar ook met het werk heb ik mijn handen nu vol. Het is hier veel drukker dan in het “hoogseizoen”, en met het werk komt dat er op neer dat we hier soms 12 uur per dag werken. Niet erg, maar wel drukker dan verwacht, en toen Sander en Rolf mij begin November kwamen opzoeken, had ik helaas niet zo veel tijd voor ze als dat ik zou willen. Gelukkig heb ik ze regelmatig ‘s avonds wel kunnen opzoeken, en hebben we anderhalve week gezellig kunnen eten, en (“Ik ga het niet laat maken”) tot in de vroege uurtjes hier en daar nog wat kunnen drinken.

Ook begint het hier toch echt koud te worden! Overdag komt het niet meer boven de 25 graden uit, en ‘s avonds loop ik toch echt met een trui of jas aan. Om me heen zie ik nog allemaal mensen ‘s avonds in korte broek rondlopen, en ik vraag me dan af of hun reisleiding ze niet heeft verteld dat het koud is (als je een toerist iets niet uitlegt, zal deze het ook niet door hebben). Een maandje terug stond ik nog op een beach party echt dood te vriezen, waarna bij mij in ieder geval het besef wel kwam dat het tijd is om de jas weer uit de kast te halen. Ook voelt mijn auto ‘s ochtends koud aan. Ik hoef nog niet te krabben, maar de verwarming mag eens aan in plaats van de airco. Om dit na een uurtje toch weer terug te zetten naar airco, want overdag warmt het in de auto nog steeds wel op.

Auto nummer 8 op het moment trouwens! De Toyota Yaris moest even terug naar Caïro, om het kentekenbewijs te laten vernieuwen. Na 5 dagen zou de auto weer terug zijn, en of ik voor die paar dagen weer even in het rammelende Hyundai Verna’tje wilde rijden (auto nummer 6). 5 dagen werden er 21, en na een paar keer bellen met het dreigement dat wanneer de auto morgen niet terug zou zijn, ik dan een BMW zou verwachten, werd ik na 3 weken gebeld dat mijn auto terug was. Mijn auto? Het is een Toyota Yaris, maar ineens een ander kleurtje! Auto nummer 8 dus.

Gisteren kregen wij ook de kans om de Egyptische cultuur eens wat beter te bestuderen. Na het bezoeken van wat hotels, kwam ik terug op kantoor waar bleek dat er een aanzienlijk bedrag uit de kluis mist. Nu kan het zo zijn dat af en toe de kluis nog open staat, of het sleuteltje er nog in zit, en dat we even voor een minuutje het kantoor uit moeten (toilet, andere afdeling, etc.). Onze lokaal agent had eigenlijk geen zin om hier erg op in te gaan, want het zou allemaal te veel moeite kosten. Toch hebben wij ze moeten verplichten om met ons aangifte te doen bij de politie. Om 21.00 uur liepen wij dus het politie bureau binnen, om daar eerst allemaal verwijten naar ons hoofd geslingerd te krijgen (goed, wij zijn wel de personen die de kluis weten te vinden en er beschikbaarheid toe hebben, dus niet erg onlogisch), maar dan de vraag of we een onderzoek willen starten. “Ja!” Dit onderzoek zou lopen vanuit El Tur, de hoofdstad van de Sinaï. Ook wij zouden onderzocht worden. “Hebben jullie een werkvergunning?” Een doodse stilte. Het aanvragen van een werkvergunning duurt hier minimaal een half jaar. Aangezien de meeste van ons hier niet zo lang zitten, en pas korte tijd van te voren te horen krijgen dat ze naar Egypte gaan, werkt bijna iedere reisleiding (van welke reisorganisatie dan ook) hier zonder werkvergunning, en dat wordt oogluikend geaccepteerd, want we brengen toch veel geld in het laatje. Maar met zo’n onderzoek zou het dus betekenen dat ook wij veel dagen in El Tur moeten doorbrengen, waar we geen tijd voor hebben, om vervolgens het land uitgezet te worden...
Even proberen of we dan een verklaring van de politie kunnen krijgen dat er geld mist. Na een hoop gedoe, en drie uur verder, lopen we het politiebureau uit met een verklaring dat er geld uit de kluis miste, maar na een hertelling bleek het een foutje van ons te zijn, en blijkt al het geld er gewoon te zijn.
Tussen de regels van deze verklaring door kan je dus lezen: “We hebben het geld verkeerd geteld, na een hertelling bleek het geld er gewoon te zijn, maar omdat we ons verveelden hebben besloten drie uur van onze kostbare tijd, én de kostbare tijd van de politie, te verspillen in een hol waar het stikt van de vliegen en muggen, het blauw ziet van de rook, en waar we ons moeten verstoppen in een zij-kamertje waar we even onze verhalen gelijk kunnen trekken.”
Zo krijg je toch wel weer die inkijk in een andere cultuur...



www.ernstjanvanveen.nl